Minneapolis, 2 mei 2018

Dag 6: "u of em"
 ‎De zon was al weer eerder op dan wij. Claire naar haar werk en het ritueel, van ontbijt , douchen en de rest verliep gestaag. 
 ‎De fietsen wederom van "stal"  gehaald en op naar de Campus van de 'university of Minnesota' te gaan.
 ‎Alvorens daar aan te komen hadden we nog tijd om wat caches onderweg aan te doen. Een voordeel van geocachen is dat je vaak op de mooiste plekjes komt. Zo ook dit keer. Wij bezochten een virtuele cache hoog op een heuvel. "Witch hat" heette het gebouw. Een watertoren met een groen dak, al lijkend op de heksen hoed. Het stond hoog op een heuvel. Het hoogste punt van de omgeving, zodat van een zeer wijds uitzicht op o.a. downtown te genieten viel.
 ‎Na wat gevonden caches gelukkig de verleiding doorstaan en naar de afspraak bij de ingang van Murphyhall gefietst.Daar om klokslag twaalf verscheen Claire! Gaaf om rondgeleid te worden en haar werkplek, collega's,  diverse ruimtes te zien. Te horen hoe collega's over Claire zo tevreden zijn en haar bewonderen.  Dit was geen "Minnesota nice" , maar oprecht gesproken. 
 ‎Gedrieën op naar de lunch, waar wij wederom heerlijk en Amerikaans gegeten hebben.
 Na de lunch meer van de campus gezien en tegelijk een aantal vragen van een Earthcache kunnen beantwoorden. 
 ‎Indrukwekkende gebouwen straalden ontzag uit. De sfeer op de campus was zeer vriendelijk,  ontspannen en voelde goed aan. 
 ‎Zo kwamen wij bij Coffman Memorial Union aan. Daar buiten was de uitverkoop van diverse, meestal maroon gekleurde kledij met daarop de 'gouden' M , voordelig te koop. Een aantal t-shirts  ‎gescoord en wat andere spulletjes. Ook nog een fotoshoot bij Gopher, de mascotte van het Football team.

 ‎Wij zijn nog even verder gegaan met cachen en Claire ging weer aan de slag. 
Zo fijn om even gedrieën te slenteren door haar werkomgeving, zodat als wij weer in Nederland aan het Skypen zijn, de herinnering aan vandaag helder voor de geest zal staan.
Op de fiets richting stationsbuurt om een klein rondje te fietsen en een zestal caches van onze stempel te voorzien. Op een na, alles kunnen vinden, ondanks de sneaky verstopwijze.
Bij de laatste cache passeerden wij een bierbrouwerij en Tsja, , dan moet je toch even proeven.
Met nog de Hop smaak in de mond op de fiets richting het huis van Claire. Helaas niet zo ver. Mijn fiets, (Dan), had een zeer zachte achterband. Terug naar de brouwerij alwaar een fietspomp was. Ondanks de daarna hard opgepompte band was het op 800 meter van ons doel weer hobbelen en  weer plat.
Monique met de fiets naar de fietsenmaker die het dezelfde avond gerepareerd heeft. Gelukkig maar, want morgen willen wij wederom een stuk gaan fietsen en de geo-art van de opgeloste mysteries, getiteld "two of haerts" gaan opzoeken en loggen. Het belooft weer een mooie dag te worden. Dus.. wordt vervolgd.