Mallorca, dag 3

"Lluc"

​​​​​​Vandaag na het ontbijt en het praatje met de gastheer over onze , voor hem oh zo vreemde hobby, zijn wij op weg gegaan naar Lluc. (Uitspraak is Joek, want het heeft tweemaal de l, aldus de gastheer.)

De rit van een klein uurtje begon vlak, maar al snel trokken wij de bergen in. Via kronkelwegen naar het klooster met soms een stijgingspercentage van 7% is voor de Nissan geen probleem. Wel voor de ongelooflijk vele wielrenners die de gehele weg gedurende de rit in de bergen de weg in beslag namen.  Respect voor die waanzin. Gelukkig mogen ze na de top bergje af.

Na het file rijden in de tweede versnelling langs steile bergwanden en afgronden kwamen wij eindelijk aan bij het dorpje met het klooster. Hier waren ook bijzondere caches te vinden. De eerste achtereen sportcomplex via een droge rivierbedding te bereiken. Daarna naar een earthcache berg op wandelen over rotsen en met stenen bestrooide paden. Zeer mooie omgeving en zo krachtig komt de natuur dan over. Een gigantische rots leek inderdaad op een kameel. Fotosessie gemaakt als bewijs en de vragen bestudeerd om later toestemming te verkrijgen voor het loggen.  Nog even extra genoten van de omgeving. Zo weids, zo ruig, zo mooi! In de buurt lag om nog een andere cache die met wat geklim in de gatenkaasrots werd bemachtigd. Monique nog even kort de berg op naar een andere cache en we hadden weer wat puntjes verzameld met tal van prachtige foto's. 

De terugweg leek lastiger dan de heenweg door al die losliggende stenen en gladde rotsen. Niemand gewond geraakt,  dus de moeders thuis in Nederland kunnen gerust zijn.

Deel twee was Torrent de Parreis in Sa Calobra. Onderweg daarnaar toe was magnefique, oftewel "fantastic",  zoals de host zou zeggen. Hij had meer dan gelijk. Bij elk viewpoint zijn we even gestopt om van het uitzicht te genieten. Soms zelfs om een cache te pakken, maar dat was bijzaak..... 

Wat is Mallorca toch mooi! Elke keer weer een ander pracht stukje eiland. 

Aangekomen in Sa Calobra een kleine wandeling gemaakt naar de kust, alwaar onderweg op een helling een muis met doosje was verstopt. De wandeling ging dwars door een berg. De gang was verlicht met groene en blauwe lichten. Aan het einde van de tweede doorgang zagen we de twee rotsen en de gigantische inham door de zee in tig jaren gemaakt. Adembenemend mooi!

Wederom een fotosessie als bewijs voor deze earthcache en voor onszelf. Stilte en inademen van deze natuurpracht en kracht weerspiegeld door de turkooise zee. 

De terugreis zou simpel kunnen zijn, maar ja.... waarom makkelijk doen als het ook anders kan. Gelukkig is de auto niet beschadigd,  want Monique stuurde mij door een dorpje met straatjes zo breed als de auto..iets breder dan. Er lag daar ook een cache... zucht.

Uiteindelijk weer heelhuids terug met vele indrukken. Bijna acht uur, tijd om iets te gaan eten. Wij wennen al aan de etenstijd van de Spanjaarden..

Morgen fietsen huren aan de andere kant van het eiland om een tocht van minstens ruim 30 km over dit prachtige eiland te maken.