Mallorca, dag 2

Verloren en gevonden!

Na een heerlijke nachtrust en rustig aan ontbeten. Terwijl de laatste hap de keel ingleed kwam de host met een eiland kaart de hoogtepunten van het eiland melden. Het blijkt dat alles "fantastic"  is. Ook gewaarschuwd waar de Engelsen zitten en de Duitsers. Deze laatste zitten overal, dus geen ontkomen aan.

Voordat wij ons reisdoel gaan bezoeken eerst naar de Lidl aan de overkant. Water en wat brood plus beleg vulden de kar en wat sterkers voor de avond.

De rit naar El Torro reed snel aan. Deze plek wilden we persé I, v,m, de cache met honderden favorieten punten. Deze lag in een oud militair gebied vol met verlaten huizen, bunkers, wacht posten en vervallen huisjes. Een welbekend ''lost place" avontuur. Tevens twee andere caches gevonden, waarvan eentje op de steile helling verstopt lag. 

Voor onze favo cache moesten wij ons zelf voorzien van diverse lampen, daar wij de donkere ondergrondse ruimte moesten betreden. Een steile ladder gemaakt van betonijzer zorgde voor de entree naar de onderaardse ruimte. Lampen aan, Monique de felle lantaarn en ik het hoofdlampje.  Stap voor stap kwamen wij dichterbij de vindplaats. Met een klein kort, maar galmende gejuich werd het vinden beloond. Terug naar  de uitgang duurde even. Alles lijkt zo op elkaar. Gelukkig nam Monique niet een stap extra, want dan lag zij tientallen meters in de Middellandse zee te spartelen. De juiste uitgang gevonden en het zonlicht was aangenaam en fel.

De andere ondergrondse cache heeft Monique alleen gedaan. Ook wederom afdalen en een klein stukje naar rechts lopen links kijkend. Althans dat stond als tip genoteerd.  Uiteindelijk klopte dit wel. Het puntje werd ook welkom geheten.

Na een flinke wandeling terug eerst lunchen met een prachtig uitzicht op die niet te beschrijven mooi blauwe Middellandse Zee.

Op de kaart stond nog een earthcache en was maar 124 m van ons vandaan.... Tsja.124 meter, maar dan wel via een zeer steile "trap" langs de clif.  Oei oei. . Stap voor stap is deze overwonnen en zijn  er als bewijs om te loggen diverse foto's gemaakt.

Deel twee van de dag was wat simpele caches in het dorpje en daarna naar de plek waar de Engelsen zich niet kunnen gedragen, of juist als Engelsen zich gedragen..zon, zee,  zuipen. Toen wij er aan kwamen was het grijsgehalte zeer hoog. Geen bezopen jongeren gezien, wel rood derde graad verbrande oudere bierdrinkende Engelsen. 

Derde stop was weer een verlaten militair terrein. Een voormalig opleidingscentrum.  Nu een lost place. Hier lagen een paar  astig verstopte caches. Ook eén niet gevonden. Wel enorm veel foto's kunnen maken van schilderachtig verlaten en vervallen gebouwen, plus natuurlijk drijvende boten op die oh zo mooie blauwe Middellandse Zee.

Deel vier van de dag was ons eigen event. Er hadden diverse geocachers zich aangemeld,  waaronder heel veel Nederlandse geocachers. Deze laatsten hebben wij niet gezien, maar wel een aantal geocachers uit Mallorca, waarvan er twee wat Engels spraken. Even later twee Duitsers , wonende op dit prachtige eiland en vloeiend Engels,  Duits en Spaans spraken. Het was gezellig en de "Dutch cookies"  gingen aarzelend naar binnen. 

Acht uur, tijd om  weer wat te eten. De Spaanse keuken gaat pas dan open. (Natuurlijk kunnen wij Nederlanders niet zo maar onze biologische klok magen veranderen en hebben wij eerst wat tapas gegeten alvorens naar het event te gaan.)

Nu uitbuikend om half elf schrijf ik deze blog en maken we tegelijk plannen voor morgen. Het plan is om naar het klooster te gaan te Lluc en ook naar het dorpje Valldemosa. We gaan het zien en binnenkort te lezen!