Ijsland derde dag

18 mei: "Zon,  regen, hagel en sneeuw"

Na de Skyr genuttigd te hebben plus heerlijke oploskoffie gedronken, zijn wij op weg naar onze nieuwe verblijfplaats op dit eiland. Rif, een havendorp zo'n 132 km hemelsbreed verder. We hadden dit in tweeëneenhalf uur kunnen rijden. We vertrokken om half tien in de ochtend en arriveerden om half negen 's avonds. De reden van deze lange reistijd ligt in het zeer "vervelende" feit dat Ijsland zo ontzaglijk mooi is. Zo puur en zo rauw. Ondanks de kale vlakten blijft het landschap aantrekkelijk.  Dwars door lava velden rijden is adembenemend. Let wel, de lava is afgekoeld tot koud steen met mos begroeid. De kust waar tegen de oceaan met hoge golven klotst, de rif, de klif... Allemaal mooi!

Van earthcache tot earthcache is een zekerheid van genieten.
Onze eerste stop was bij een aparte vuurtoren met erom heen beschilderde keien. Een groep keien had een tragische betekenis. Gelijk al zon overgoten kust met blauwe woeste golven. Twee caches in de buurt gevonden en als beloning bij een plaatselijke kleine bakker koffie gedronken.
De dag is goed begonnen.
De rit kan verder en wel door een 6 km lange tunnel waarvoor wel achteraf tol betaald moest worden. Ook aan de andere kant van de tunnel was licht en een zeer mooi landschap. Wederom veel lava, maar ook warmwaterbronnen. Een filmpje gemaakt dat leuk is om naar te kijken zo lang de lens niet beslaat. Zeer bijzonder is het om kokend water uit de grond en rots te zien borrelen met tevens heel veel stoom. Vragen beantwoord voor de earthcache en door naar de volgende plek, een bijzondere brug.
Vesturland, een schiereiland met prachtige ruige rotskusten en tal van andere landschappen.

Ook hoog in de bergen zijn wij gereden. Daar zouden speciale grotten met een mooie echo te beleven zijn. Het weer veranderde van wat miezer naar regen naar hagel . Even later toen wij voor ons gevoel 45 graden hellende berg op gingen, begon het te sneeuwen. De auto kon zelfs niet in de eerste versnelling omhoog. Dan maar een stuk achteruit en een wat vlakker stuk opzoeken. Intussen stonk het behoorlijk in de auto naar verbrand rubber. Raampjes open en bijna weg de vieze lucht. Nogmaals een poging om de auto bergopwaarts te krijgen. .Het lukte! Al snel bij de plek van ons doel, uitstappen en harder ging het sneeuwen. Wat te doen? Straks raakten we nog ingesneeuwd. Geen nood of paniek. Afwachten en al snel veranderde het weer. De temperatuur was boven nul dus zou het best meevallen. Inderdaad. We wandelden en klommen de berg op naar de grotten, bekeken ze en konden daarna de vragen beantwoorden. Terug naar de auto dalend zagen we beneden bij de kust de zon overheerlijk schijnen terwijl wij nog in de sneeuw liepen. Apart en bijzonder. Leuk.
De rit verder verliep ondanks de hagel goed en kwamen zo bij een kunstwerk over een reus en steile klifkust. Prachtig te zien hoe vogels tegen de wand zich nestelen en opvliegen bij hoge golven om daarna terug te keren op het nest. Rare beesten.
Onderweg ernaar toe zagen we een eetgelegenheid staan met reclame voor fish & chips.  Geen twijfel, dus een smakelijke pauze ingelast.
Uiteindelijk na toch nog wat stops bij o.a. een vuurtoren en een vissershuis met en walviskaak voor de deur, zijn wij verder gegaan dwars door de lava velden richting het einddoel. De overnachting. Het zag er van buiten niet uit,  maar binnen degelijk,  schoon en prima voor één nacht.  Morgen naar een andere verblijfplaats, vlakbij het vliegveld. Tsja.. het einde nadert van deze reis..... snik en slik. Gelukkig hebben wij nog een hele dag om extra te genieten van IJsland en het feit dat we bijna Jaylinn weer kunnen knuffelen.
Morgen gaan we via de fjorden kust richting Reikjavik en daarna naar Keflavik.
Tot morgen.