Dag 25: van punt A naar B, via Point P.
3 augustus 2016 - Toronto, Canada
Na een rustige ochtend start en checken of alles nog kan bewegen, zijn we voordat we naar Donna en neef Dave gaan, eerst naar het zuidelijkste puntje van Canada gereden.
Point Peelee. Dit puntje land ligt in het Lake Erie en is een smal natuurreservaat. We konden er zo in, omdat we voor heel Canada een vergunning hebben. Aantal km gereden naar het visitors centrum om vandaar nog 2,5 km met een open treintje op wielen dichtbij het Point te komen.
De temperatuur voelde tropisch aan. De wandeling naar het puntje door het koele bos met aan weerszijden het klotsende, bruisende, spattende blauwe water. Even later het grindzand met de begroeiing en water, leek alsof je midden in de Caraiben bent. We zijn de 42ste graden Noorderbreedte gepasseerd, oftewel we zijn op dezelfde hoogte als Rome en Barcelona. Olé.
De fotoserie werd verstoord door niet alleen de highschool Japanners, maar óók door een soort vlieg dat prikkend de huid betastte. Danique schrok zo van al dat geprik terwijl zij topmodel speelde, dat zij al vliegen wegslaand haar mobiel met 4000 foto's in het meer liet belandden. Zij reageerde zo snel met pakken en drogen, dat een dag later niets aan de hand blijkt te zijn. Pfjoeiiiii opluchting.
Na Point Peelee door naar het vlakbij gelegen wandel/natuurpad over het water. Vele zwaluwen, waterlelies en meer gezien. Helaas geen bever, want die schijnen er ook volop te zijn.
Foto shoot gehouden om de foto uit 2011 te herhalen en te vergelijken. Wat een 11 kilo verschil.
De weg nu naar st Thomas vervolgen om de familie te begroeten. Dat was nog een aardig eind rijden. Het eerste stuk via de toeristische route, maar al snel bleek dat we dan pas 's avonds laat aan zouden komen met ons rij en zoekgedrag.
Via de Highway duurde het ook nog best lang. Tegen half zes waren we eindelijk bij ons logeeradres. Donna had ons nog niet begroet of het bier en water werd aangereikt. Wat een warm welkom en wat hebben ze een mooi huis met prachtige tuin. Het voelde zeer goed.
Veel praten over de bruiloft en onze vakantie, Verschil Holland versus Canada, of gewoon dagelijkse babbel. Een typisch huis-tuin en keukenspel fanatiek gespeeld. (Soort ring/dartwerpen in een bak.) Natuurlijk de bbq en nog een lang gesprek erna.
Windstil en warm.
Morgen de reis naar Toronto om voor even afscheid te nemen van Danique.( Zucht.)
Point Peelee. Dit puntje land ligt in het Lake Erie en is een smal natuurreservaat. We konden er zo in, omdat we voor heel Canada een vergunning hebben. Aantal km gereden naar het visitors centrum om vandaar nog 2,5 km met een open treintje op wielen dichtbij het Point te komen.
De temperatuur voelde tropisch aan. De wandeling naar het puntje door het koele bos met aan weerszijden het klotsende, bruisende, spattende blauwe water. Even later het grindzand met de begroeiing en water, leek alsof je midden in de Caraiben bent. We zijn de 42ste graden Noorderbreedte gepasseerd, oftewel we zijn op dezelfde hoogte als Rome en Barcelona. Olé.
De fotoserie werd verstoord door niet alleen de highschool Japanners, maar óók door een soort vlieg dat prikkend de huid betastte. Danique schrok zo van al dat geprik terwijl zij topmodel speelde, dat zij al vliegen wegslaand haar mobiel met 4000 foto's in het meer liet belandden. Zij reageerde zo snel met pakken en drogen, dat een dag later niets aan de hand blijkt te zijn. Pfjoeiiiii opluchting.
Na Point Peelee door naar het vlakbij gelegen wandel/natuurpad over het water. Vele zwaluwen, waterlelies en meer gezien. Helaas geen bever, want die schijnen er ook volop te zijn.
Foto shoot gehouden om de foto uit 2011 te herhalen en te vergelijken. Wat een 11 kilo verschil.
De weg nu naar st Thomas vervolgen om de familie te begroeten. Dat was nog een aardig eind rijden. Het eerste stuk via de toeristische route, maar al snel bleek dat we dan pas 's avonds laat aan zouden komen met ons rij en zoekgedrag.
Via de Highway duurde het ook nog best lang. Tegen half zes waren we eindelijk bij ons logeeradres. Donna had ons nog niet begroet of het bier en water werd aangereikt. Wat een warm welkom en wat hebben ze een mooi huis met prachtige tuin. Het voelde zeer goed.
Veel praten over de bruiloft en onze vakantie, Verschil Holland versus Canada, of gewoon dagelijkse babbel. Een typisch huis-tuin en keukenspel fanatiek gespeeld. (Soort ring/dartwerpen in een bak.) Natuurlijk de bbq en nog een lang gesprek erna.
Windstil en warm.
Morgen de reis naar Toronto om voor even afscheid te nemen van Danique.( Zucht.)
1 Reactie
-
Opa en Oma Segijn:3 augustus 2016Jullie hebben weer heel wat beleefd. Gelukkig dat de mobiel van Danique het nog doet. Er is daar toch geen zikamug (heet die zo?) Hier in Nederland is hij ook al geconstateerd. Heb jij nog veel last van de val ondervonden, Monique? Wij hebben gisteren onze eerste felicitatiekaart ontvangen en nog wel van Philomeen en Frans, heel leuk. Nog een prettige paar dagen, aan alles komt een eind he? Groetjes van ons beiden.
